Do górskiego strumyka
Podobne są chwile człowieka
Wszystkie płyną jak rwący potok
Żadna z nich nie zatrzyma się, nie poczeka
Żadna z nich, ta sama, już się nie powtórzy
Wszystkie miną, nie wrócą już wcale
W oceanie wieczności je odnajdziesz
Nie zaginą gdzieś w wielkiej otchłani?
Były. Minęły. Tak różne od siebie
Może tylko ktoś wspomni
Może zachowa je na dnie serca
I powróci w myślach do nich czasami
Ludzkie życie to garści uczynków
I tych dobrych, złych też niemało
Wszystkie będą zwiezione do Niebieskiego Spichrza
Na spotkanie z Tobą, Panie
Wciąż idziemy drogą do niebiańskiej krainy
Nie wracamy tutaj spowrotem
Pomóż nam, przejść drogę na ziemi jak Ty ją przeszedłeś
Niosąc miłość, dobroć i pokój
Niech przy nas będą tylko dobre czyny
Wieczna szczęśliwość zawsze nam przyświeca
Świat nie zabierze wrażliwości duszy
Ani miłości z serca nie wyrzuci
Kocham więc chwile
Kocham życie za to, co z sobą niesie
Za to co było, minęło
I za to wszystko, co przed nami jest jeszcze
Powiedz mi tylko, Panie, zanim stąd wyruszę
Żeśmy ze sobą pojednani
Głęboko niech zapadnie w duszę
Do Ciebie moje zaufanie
Ela